ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ

Κάποιες φορές δε χρειάζεται να σχολιάσεις καν αυτό που ακολουθεί. Διαβάστε το και θα καταλάβετε και θα αναρωτηθείτε κι εσείς πώς, στο καλό, έχουμε κάνει έτσι τη ζωή μας, τη ζωή της οικογένειάς μας και αυτή των παιδιών μας. Λάθη, πολλά λάθη!

Με λένε Γιώργο. Η μαμά με φωνάζει Γιωργάκη και μου τη σπάει αλλά δεν της λέω τίποτα. Για να πω την αλήθεια το ότι με βλέπει ακόμα μικρό έχει και τα καλά του. Τουλάχιστον να μη με φώναζε έτσι μπροστά στους φίλους μου.

Φέτος πάω στη Γ΄Γυμνασίου. Είμαι μέτριος μαθητής. Από αυτούς που οι καθηγητές συνήθως λένε:" Έχει μυαλό, αλλά δε διαβάζει". Φέτος στο σχολείο δεν την παλεύω με την καμία. Δεν έχω ησυχία στην τάξη. Μιλάω συνέχεια και χωρίς να το θέλω. Έχω πάρει έξι ωριαίες αποβολές και οι γονείς μου είναι συχνοί  πελάτες της Διεύθυνσης. Ο διευθυντής, οι καθηγητές και οι γονείς μου προσπαθούν να βρουν μια λύση στο πρόβλημά μου. Να πάρει. Έχω αρχίσει να ανησυχώ κι εγώ. Λέτε να έχω τίποτα; Τους βλέπω όλους να μιλάνε χαμηλόφωνα και συνωμοτικά για μένα και από την άλλη έχουν γίνει υπερβολικά καλοί μαζί μου. Πρέπει να έχω κάτι σοβαρό. Δεν εξηγείται αλλιώς. Γι' αυτό αποφάσισα να σας γράψω μήπως και μου πείτε τι έχω. Να σας πω μερικά πράγματα για μένα μήπως βγάλετε συμπέρασμα.

Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα, αφού απ' ότι φαίνεται όλα ανάποδα τα κάνω τελευταία. Θα ξεκινήσω περιγράφοντάς σας πώς είναι η ζωή μου μετά το σχόλασμα από το σχολείο. Στο τέλος βέβαια θα σας πω και για το σχολείο.

Γύρω στις 2.30 γυρίζω σπίτι. Τρώω μόνος μου .Η μαμά και μπαμπάς τρώνε όταν γυρίζει ο μπαμπάς από τη δουλειά .Η μαμά λέει ότι της αρέσει να κάνει συντροφιά στο μπαμπά όταν τρώει. Ευτυχώς εμένα με αφήνει να τρώω μπροστά στην τηλεόραση. Έτσι ,ειδικά για φαγητά που δεν μου αρέσουν, ούτε που καταλαβαίνω πότε τα τελειώνω. . Μετά το φαγητό αρχίζει το διάβασμα (part 1) με τη μαμά.To part 2 είναι αργά το βράδυ με το μπαμπά και αφορά μόνο τα μαθηματικά αφού η μαμά δεν τα καταλαβαίνει. Η μαμά μου αφού ελέγξει το πρόγραμμα της επόμενης μέρας με ρωτάει τι έχω στο κάθε μάθημα. Αφού διαβάσει πρώτα, εκείνη ,το μάθημα μετά μου το εξηγεί .Ύστερα το διαβάζω μόνος μου αυτή τη φορά και το λέω στη μαμά. Αν τα πάω καλά τελειώνει εκεί. Αν όχι τότε επαναλαμβάνεται το διάβασμα. Ευτυχώς η δική μου μαμά είναι πιο προχωρημένη από άλλες μαμάδες. Υπάρχουν κάποιες που πρέπει να τους πεις και το ΄΄ και΄ ΄ για να σε αφήσουν ελεύθερο .Τα λυπάμαι τα καημένα τα παιδιά τους. Μην νομίζετε ότι βαρυγκωμώ με το διάβασμα με τη μαμά μου. Κάπου με βολεύει .Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να διαβάσω μόνος μου. Είμαι λίγο τυχερός από αυτή την άποψη. Επίσης έχουμε κάνει πολύ καθαρή εξήγηση με τους δικούς μου: Όταν τελειώσω τα μαθήματα και τις υποχρεώσεις μου με αφήνουν να κάτσω όση ώρα θέλω στον υπολογιστή και στο playstation. Αυτά είναι οι μικροί πολύτιμοι θησαυροί μου. Αυτά μου δίνουν δύναμη να κοπιάζω. Και όπως λέει και ο μπαμπάς τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν κερδίζεται χωρίς κόπο. 

Μετά το διάβασμα ακολουθούν οι δραστηριότητες : Στο φροντιστήριο αγγλικών και γερμανικών είμαστε 6 παιδιά ανά τμήμα .Εκεί προσέχω πολύ και τα πάω μια χαρά. Την σήμερον ημέρα δεν μπορείς να βρεις δουλειά χωρίς να ξέρεις ξένες γλώσσες ̇ αυτό το γνωρίζουν όλοι. Μετά έχουμε το ωδείο όπου μαθαίνω κλασσική κιθάρα σε ιδιαίτερο μάθημα. Μεταξύ μας , δεν μου πολυαρέσει αλλά οι γονείς μου και ο δάσκαλος μου έχουν πει ότι κάποια στιγμή θα γίνει ένα μαγικό ‘’κλικ’’ και θα την λατρέψω. Ο μπαμπάς μάλιστα ,κλείνοντάς μου το μάτι και μιλώντας χαμηλόφωνα μου λέει ότι τα αγόρια που παίζουν κιθάρα αρέσουν πολύ στα κορίτσια. Οπότε κάνω υπομονή μέχρι τότε. Εξάλλου από ότι φαίνεται έχω και ταλέντο σύμφωνα με το δάσκαλό μου. Τρείς φορές τη βδομάδα έχω προπόνηση μπάσκετ. Εγώ ήθελα ποδόσφαιρο αλλά ,όπως λέει και ο μπαμπάς, οι ποδοσφαιριστές είναι αλήτες ενώ οι μπασκετμπολίστες είναι πιο καθωσπρέπει .Επίσης οι μπασκετμπολίστες γίνονται ψηλοί ,ενώ, οι ποδοσφαιριστές μένουν όλοι κοντοστούπικα. Όταν γυρίζω το βράδυ στο σπίτι με περιμένει ο μπαμπάς μου και μου κάνει μαθηματικά. Είναι μηχανικός και για αυτόν είναι παιχνιδάκι. 

Η καλύτερη ώρα της ημέρας επιτέλους ήρθε. Όταν έχω τελειώσει όλες τις υποχρεώσεις μου μπορώ να απολαύσω όλα αυτά που λαχταρά η ψυχή μου. Ξεκινάω με τον υπολογιστή .Μπαίνω στο facebook να συναντήσω τους φίλους μου. Είμαι πολύ δημοφιλής ̇ έχω 854 φίλους. Ενημερώνω καθημερινά το προφίλ μου. Δημοσιεύω οπωσδήποτε κάτι κάθε φορά και κάνω και πολλά likes στους άλλους. Τρέμω στην ιδέα ότι μπορώ να χάσω κάποιους από αυτούς τους φίλους μου. Τους απέκτησα έναν -έναν και θέλω να τους κρατήσω για πάντα. Επίσης γράφουμε μηνύματα ο ένας στον άλλον ̇ πάντα σε greeklish ή με κομμένες λέξεις όπως ti knc? (τι κάνεις ή teCpa (τέλος πάντων).Επίσης χρησιμοποιούμε εκφράσεις που δείχνουν την ψυχική μας κατάσταση π.χ lol (laughing out loud ) ή emoticons ( φατσούλες με διάφορες εκφράσεις λύπης, χαράς θυμού κ.λ.π) .Ξέρω ότι οι περισσότεροι μεγάλοι τα θεωρούν όλα αυτά χαζά. Για εμάς όμως έχουν αξία γιατί τους κανόνες εδώ τους βάζουμε μόνοι μας. Εδώ ζούμε την ελευθερία μας. Έχω ακούσει κάποιες γνώμες μεγάλων ότι τα social media γενικά είναι κακά υποκατάστατα επικοινωνίας. Τι έχουν όμως να πουν για τα chatrooms και το skype ;Εκεί τον βλέπεις τον άλλον ζωντανά στην οθόνη σου. Με τους κολλητούς μου φίλους λοιπόν που θέλω πιο μεγάλη επαφή μιλάμε μέσω skype. Για μένα είναι το ίδιο σαν να είναι παρόντες στο δωμάτιό μου. Οπότε βάζουμε ακουστικά ,ανοίγουμε μικρόφωνα και η παρέα είναι έτοιμη. Οι γονείς μου είναι και αυτοί ευχαριστημένοι και ήσυχοι που δεν χρειάζεται να είμαι έξω στους δρόμους για να δω φίλους, ειδικά τώρα που παραμονεύουν και κίνδυνοι. Ευτυχώς οι γονείς μου είναι μια χαρά. Δείχνουν μεγάλη κατανόηση στις επιθυμίες του καθένα. Έχουνε φροντίσει να υπάρχουν 3 τηλεοράσεις μες στο σπίτι. Στη μια η μαμά βλέπει τούρκικα σήριαλ και τα ‘’κλεμμένα όνειρα ΄΄(Ο μπαμπάς ,συνεχώς, τη πειράζει ρωτώντας την εάν είναι σύμπτωση ο τίτλος).Δεν χάνει επεισόδιο και συγκινείται πολύ. Είναι πολύ ευαίσθητη η μαμά. Στην άλλη τηλεόραση βλέπει ο μπαμπάς ενημερωτικές εκπομπές και ειδήσεις .Εκείνος συνεχώς βρίζει και μιλάει στους παρουσιαστές σαν να τον ακούνε. Ειδικά με έναν Μπάμπη του ΣΚΑΙ ,κυριολεκτικά σκάει. Κάθε βράδυ έχει ραντεβού μαζί του για να τον βρίσει. Εγώ τον καταλαβαίνω τον μπαμπά .Είναι πολύ δυνατός .Είναι σαν βρυχάται ο βασιλιάς της ζούγκλας. ΄΄ Πίσω και σας έφαγε βρε ΄΄. Ευτυχώς στην οικογένειά μου περνάμε όλοι καλά και κάνει ο καθένας ότι του αρέσει. Ο Γρηγόρης ,ο συμμαθητής μου, μου έχει πει ότι στη δική του οικογένεια τρώνε όλοι μαζί κάθε μέρα και ότι κάνουν μαζί και άλλα πράγματα. Επίσης ότι έχουν μόνο μια τηλεόραση και βλέπουν όλοι μαζί .Τον καημένο το Γρηγόρη. Τρώει φρίκη το παιδί. Εκείνος δεν παραπονιέται ̇ ντρέπεται .Εγώ όμως τον καταλαβαίνω από το ύφος του. Το θέμα οικογένεια είναι λαχείο τελικά. 

Να συνεχίσω όμως με τη μέρα μου γιατί νομίζω ξέφυγα λίγο. Μετά τα social media έχει έρθει η αγαπημένη μου ώρα της ημέρας : Είναι η ώρα για δράση .Λατρεύω τα online παιχνίδια στο pc ή στο playstation μου. Η αδρεναλίνη ανεβαίνει. Ξυπνάω τον avatar μου (εικονικό ήρωα)και ρίχνομαι στη μάχη με άλλους πραγματικούς αντιπάλους που είναι και αυτοί online από διάφορα μέρη της γης. Και δεν θέλω να ακούω βλακείες σαν αυτές που μας είπε αυτός ο ειδικός ψυχολόγος (τρομάρα του ) που ήρθε και μας μίλησε στο σχολείο ̇ ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ενισχύουν την παθητικότητα και την αντικοινωνικότητα. Τα online παιχνίδια είναι διαδραστικά και παίζεις με αληθινούς αντιπάλους. Άρα βοηθούν στην κοινωνικοποίησή μου. Εμένα μου κάνουν καλό και στο χαρακτήρα μου. Όταν παίζω νιώθω πολύ δυνατός ,ξέρω ποιος είμαι ,τι θέλω και τι πρέπει να κάνω. Είναι μια μεγάλη περιπέτεια που ποτέ δεν βαριέμαι και δεν τη χορταίνω με τίποτα. Την ώρα εκείνη δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο και δεν θέλω τίποτα άλλο. Το χειρότερό μου είναι να με διακόψουν πάνω στη μάχη. Ευτυχώς εκείνη την ώρα οι γονείς μου βλέπουν τα δικά τους στη TV.Και όπως και εκείνους δεν τους αρέσει να τους ενοχλείς την ώρα που βλέπουν TV ,έτσι και αυτοί σέβονται τις δικές μου προσωπικές στιγμές. Θα σας πω και κάτι ,αλλά να μείνει μεταξύ μας .Μερικές φορές όταν δεν με παίρνει εύκολα ο ύπνος , περιμένω να κοιμηθούν ,πρώτα, οι γονείς μου και ξανακάθομαι για κάνα δίωρο στο παιχνίδι. Έχω φάει , κόλλημα ,σας λέω. Μέχρι και όνειρά με τον avatar μου βλέπω. Για μένα είναι με διαφορά το πιο όμορφο πράγμα στη ζωή μου. Μακάρι να μπορούσα να έπαιζα όλη μέρα LOL (league of legends).Η μαμά έχει δίκιο που λέει στο μπαμπά ότι η ζωή δεν είναι μόνο δουλειά ̇ πρέπει να περνάμε και καλά. Μου αρέσει να σκέφτομαι τον εαυτό μου σαν ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή όπου πρέπει να φορτώσουμε τον σκληρό του δίσκο με όσο το δυνατόν περισσότερες γνώσεις οι οποίες θα του είναι χρήσιμες ,αλλά εγκαθιστούμε και μερικά παιχνίδια για να υπάρχει ισορροπία στη ζωή. 

Κάπως έτσι κυλάει η ζωή μου από το μεσημέρι και μετά. Αυτά ήταν τα ευχάριστα στη ζωή μου. Πάμε τώρα στα λιγότερο ευχάριστα. Μια λέξη θα σας πω : σχολείο. Το σχολείο το βαριέμαι θανάσιμα. Ενώ ξέρω ότι πρέπει να μορφωθώ για να έχω καλή δουλειά στο μέλλον ,το μόνο που κάνω είναι να σπρώχνω το χρόνο μέχρι το σχόλασμα. Οι γονείς μου έχουν μεγάλο άγχος με την επαγγελματική μου αποκατάσταση. Τους καταλαβαίνω αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Δεν έχω ακόμα καταλάβει εάν φταίω εγώ ή το ίδιο το σχολείο. Εγώ εκείνο που ξέρω είναι ότι στο μάθημα νιώθω, πολλές φορές, σαν να κράσαρε το σύστημα ,σαν να κόλλησε η πίστα. Οπότε έχω πλέον τις εξής δύο επιλογές μόνο:

 α. να βγω και να ξαναμπώ που σημαίνει πολύ απλά να πάω τουαλέτα,ελπίζοντας όταν επιστρέψω να έχουν αλλάξει τα πράγματα ̇ σπάνια όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο.

 β. να αλλάξω πίστα μόνος μου που σημαίνει πολύ απλά να αρχίσω να μιλάω με τους διπλανούς μου . 

Τις περισσότερες φορές οι καθηγητές δεν μου λένε τίποτα είτε γιατί δεν το καταλαβαίνουν αφού είμαστε 27 παιδιά στη τάξη(ενώ στο φροντιστήριο είμαστε μόλις 6) ,είτε γιατί δεν τους πειράζει. Μερικοί όμως καθηγητές, δυο –τρείς, ενοχλούνται και μου κάνουν έντονες παρατηρήσεις ή μου δίνουν ωριαίες αποβολές. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι είναι κάτι πιο δυνατό από μένα και δεν μπορώ να αντισταθώ. Είναι και ένας φιλόλογος που είναι λίγο τρελός και τα παιδιά τον έχουμε βαπτίσει ΄΄Ελύτη΄΄λόγω της λατρείας που έχει στον ομώνυμο ποιητή. Αυτός λοιπόν μου έχει σπάσει κυριολεκτικά τα νεύρα. Σε λίγο θα με κάνει να κάψω σκληρό. Δεν ξέρω τι ζόρι τραβάει μαζί μου αλλά μου γίνει μεγάλος βραχνάς. Άσε που δεν με πετάει ποτέ έξω. Ο ΄΄Ελύτης΄΄ μάλιστα είναι αυτός που καλεί τους γονείς μου συνέχεια στο σχολείο και με κάνει να ανησυχώ. Εν τω μεταξύ μιλάει πολύ περίεργα και δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει. Είναι θεότρελος ο τύπος. Θα σας μεταφέρω ένα διάλογο που είχαμε τις προάλλες για να δείτε ότι έχω δίκιο: 

΄΄Ελύτης΄΄: Γιώργο μην μιλάς ,πρόσεχε στο μάθημα.

 Εγώ : Μα κύριε αφού μιλάω πολύ σιγά . Δεν ενοχλώ.

 ΄΄Ελύτης΄΄: Εσύ βγάζεις ψίθυρους και εγώ ακούω κραυγές Γιώργο.

 Εγώ :Μα κύριε είναι κακό το να μιλάμε ;Είναι κακό να επικοινωνούμε ;

 ΄΄Ελύτης΄΄: Είναι σαν να με ρωτάς , Γιώργο, εάν είναι κακός ένας συναγερμός. Ο συναγερμός δεν είναι κακός , είναι απλά ενοχλητικός αλλά εκεί στηρίζεται και η χρησιμότητά του. Εάν δεν θέλεις να χτυπάει καλύτερα να επιλέγεις να μπαίνεις από τη πόρτα και όχι από τα παράθυρα.

 Εγώ: Μα κύριε δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε. Δεν μπορείτε να μου τα πείτε με πιο απλά λόγια ; ΄΄Ελύτης΄΄: Όχι Γιώργο δεν μπορώ .Μην ξεχνάς ότι δεν είμαι μαθηματικός ,είμαι φιλόλογος. 

Πιστεύω τώρα να καταλάβατε ότι πρόκειται για θεόμουρλο. Και τι θέλει και ασχολείται συνέχεια μαζί μου; Εγώ πάντως παρόλο που νιώθω μια χαρά όλα αυτά με κάνουν να ανησυχώ ότι κάτι δεν πάει καλά. Πιό πολύ με ανησυχεί αυτή η ακατάσχετη ανάγκη μου να μιλάω στη τάξη την ώρα του μαθήματος, χωρίς να μπορώ να την ελέγξω με τίποτα. Που να οφείλεται άραγε; Παρακαλώ πολύ στείλτε μου και τη δική σας εντύπωση. Μόνο μια χάρη σας ζητώ: μην ξεχνάτε ότι δεν είμαι παρά μόνο ένα παιδί. Θα περιμένω απάντησή σας στο email μου : giorgos-lol@gmail.com

 Δημήτρης Τσιριγώτης .Φυσικός