"Δεν γνωρίζει κανείς καλά, παρά μόνο ότι τον έχει κάνει να το αγαπήσει. Αν κάτι δεν το αγάπησες, δεν το γνωρίζεις καλά. Το σχολείο πρέπει να είναι μια ευτυχισμένη οικογένεια! Αυτή την μεταρρύθμιση θα τη βάλουμε καμιά φορά στο μυαλό μας; Τα άλλα είναι μερεμέτια!" Χρίστος Τσολάκης
Παρασκευή, 10 Ιουνίου 2011. Εκπομπή "Στα άκρα". Καλεσμένος ο ομότιμος καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Α.Π.Θ., Χρίστος Τσολάκης.
Μία εξαιρετική εκπομπή στην οποία ο μεγάλος δάσκαλος, Χρίστος Τσολάκης, μιλάει για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο δάσκαλος: την αγάπη για τη δουλειά του και τα παιδιά και τη γνώση του διδακτικού του αντικειμένου. Η απορία μου ήταν, είναι και θα είναι γιατί τέτοια φωτισμένα και χαρισματικά μυαλά δεν ακούγονται ποτέ από όλους όσοι χαράζουν την εκπαιδευτική πολιτική της χώρας μας. Πραγματικά, αξίζει να τη δουν όλοι οι εκπαιδευτικοί.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄τάξης του Σχολείου μας ευαισθητοποιήθηκαν με τις κάρτες των δασκάλων από διάφορα μέρη του κόσμου, εντυπωσιάστηκαν αρνητικά με το γεγονός ότι υπάρχουν παιδιά που κάνουν μάθημα κάτω από μουσαμάδες και τέντες και από τον αριθμό των παιδιών ανά τάξη. Μέσα από τις ζωγραφιές τους στέλνουν το μήνυμα:"Όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν δασκάλους".
Κι επειδή είμαστε ανήσυχα άτομα, σκαρώσαμε κι ένα τραγουδάκι με τίτλο:"Θέλουμε δασκάλους για όλα τα παιδιά" σε συνεργασία με τη μουσικό του Σχολείου μας, κυρία Τζένη Γιαμάλογλου. Το αναρτήσαμε με πολλή υπερηφάνεια και περιμένουμε τα σχόλιά σας. Ελπίζουμε να το χαρείτε όσο το χαρήκαμε κι εμείς.
Ακούστε με πολύ παραστατικό τρόπο για τα έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας και το συμβολισμό τους από τη λαογράφο κα. Ιωάννου, η οποία μιλά στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης:
Ένα από τα λιγότερο γνωστά έθιμα είναι τα "λαζαρικά" ή κάλαντα του Λαζάρου. Τα παιδιά γυρνούν στις γειτονιές κρατώντας στα χέρια τους το "Λάζαρο" με το πολύχρωμο λουλουδένιο στεφάνι του και τραγουδούν:
-Πού ' σαι, Λάζαρε
Πού είναι η φωνή σου
που σε γύρευε
η μάνα κι αδελφή σου
-Ήμουνα στη γη
στη γη βαθιά χωμένος
κι από τους εχθρούς
εχθρούς βαλαντωμένος.
Βάγια βάγια των Βαγιών
τρώνε ψάρια τον κολιόν
και την άλλη Κυριακή
ψήνουν το παχύ τ' αρνί
Συνταγή για λαζαράκια, τα ζυμαρανθρωπάκια του εθίμου φτιαγμένα από νόστιμη ζύμη!
Συστατικά
1 κιλό αλεύρι.
3/4 του ποτηριού ελαιόλαδο.
1 ποτήρι ζάχαρη.
1,5 με 2 ποτήρια ζουμί από βρασμένη κανέλα,που το αφήνουμε να κρυώσει λίγο.
1,5 φακελάκι ξερή μαγιά.
1 κουταλάκι κανελλογαρύφαλλα σκόνη.
Μερικές σταφίδες ,λίγο καρύδι τριμμένο ,λίγα γαρύφαλλα καρφάκια ,
λίγα ρεβίθια για το στοματάκι.
Λίγο σουσάμι.
Κομμάτια λαδόκολας .
Οδηγίες
Διαλύουμε σε λίγο χλιαρό νερό την μαγιά ,να αφρίσει. Σε μεγάλο μπολ κάνουμε λακκούβα ,ρίχνουμε την ζάχαρη, το λάδι τα κανελλογαρύφαλλα και την μαγιά και αρχίζουμε να ζυμώνουμε προσθέτοντας σιγά σιγά το κανελλόζουμο ,μέχρι να γίνει στρωτή ζύμη και να πλάθεται. Την αφήνουμε σε αναμμένο φούρνο στους 30 βαθμούς να διπλασιαστεί σε όγκο.
Ανακατεύουμε τις σταφίδες με τα καρύδια και λίγη ζάχαρη .Πλάθουμε ανθρωπάκια επάνω σε κομμάτια λαδόκολλας και βάζουμε στην κοιλίτσα τους λίγη από την γέμιση. Βάζουμε για ματάκια γαρύφαλλα καρφάκια και για στοματάκι ρεβίθια .
Τοποθετούμε με το χαρτί στο ταψί.Δεν ξεχνάμε τα σταυρωμένα χέρια του Λάζαρου και το σκέπασμα στο κεφάλι του .
Αλείφουμε με ζαχαρόνερο και πασπαλίζουμε με σουσάμι.Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 150 βαθμούς περίπου 25 λεπτά.
Λίγα μυστικά ακόμα
Τα μοιράζουν στα παιδάκια το Σάββατο του Λαζάρου που λένε τα αντίστοιχα Κάλαντα και τα τρώμε και εμείς γιατί είναι αφράτα και νόστιμα
Και φυσικά, ένα από τα πιο εντυπωσιακά και μαγευτικά πασχαλιάτικα έθιμα, τα αερόστατα της Ανάστασης στο Λεωνίδιο
Μια εντελώς διαφορετική ανάλυση για το εκπαιδευτικό σύστημα από ότι θα περιμένατε. Ποιος είναι ο σκοπός της εκπαίδευσης σήμερα; Ποιο αποτέλεσμα έχει; Τι θα πρέπει να αλλάξει; Μια εκπληκτική
άποψη για την αλλαγή που θα πρέπει να γίνει στα εκπαιδευτικά πρότυπα, αν πραγματικά επιθυμούμε ουσιαστικές αλλαγές όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στη ζωή μας γενικότερα.
Με ποιον τρόπο το σχολείο σκοτώνει τη δημιουργικότητα των παιδιών; Ο σερ Κεν Ρόμπινσον , με χιουμοριστικό τρόπο, κάνει λόγο για ένα σχολείο που θα αναδεικνύει και θα προωθεί τη δημιουργικότητα αντί να την αφανίζει.
Τελικά ήταν να μη γίνει η αρχή! Μετά τη δημιουργία της ιστοσελίδας του Σχολείου μας, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε κι ένα blog, μπαίνοντας για τα καλά στο μαγικό κόσμο της τεχνολογίας.